In veel organisaties vertaalt de ambitie tot verandering zich in indrukwekkende roadmaps, visies en programma’s. Toch zie je vaak hetzelfde patroon terugkeren: de plannen zijn helder, de intenties oprecht, maar zodra het uitvoerende ritme ontbreekt, stokt de echte impact. Teams blijven hangen in ad hoc beslissingen, prioriteiten schuiven constant en capaciteit versnippert zich over losse initiatieven.
Tijdens een directievergadering van een grotere Nederlandse organisatie kreeg ik dit onlangs opnieuw voor ogen. Het moment was aangebroken waarop het managementteam de plannen voor het komende jaar presenteerde. De CFO opende luchtig: “Hebben we mooie stappen gezet, of kijken we naar gepolijste PowerPoint-versies van hetzelfde verhaal als vorig jaar?”
Er werd gelachen, maar je voelde tegelijk het ongemak. De kern was geraakt: in hoeverre komen onze plannen werkelijk tot uitvoering?
-p-500.jpg)
In de wereld van strategie en executie is er één stille KPI die zelden expliciet wordt benoemd, maar wel bepalend is voor succes: strategische cadans.
Zonder een vaste regelmaat in reflectie, besluitvorming en sturing blijft elk strategisch plan vooral papierwerk. Het resultaat: eindejaarsessies vol fraaie presentaties die nauwelijks beweging creëren.
In de samenwerking met onze klanten is strategische cadans een essentieel uitgangspunt. Niet het plan op zichzelf maakt het verschil, maar het ritme waarin voortgang wordt gevolgd, gedrag wordt bijgestuurd en richting wordt bewaakt.
Ritme brengt strategie tot leven.
Een metafoor die we vaak gebruiken: een grote tanker is pas bestuurbaar zodra deze in beweging komt. Je moet varen om te kunnen sturen.
Recent hielpen we een organisatie die vastliep in versnipperde initiatieven. Door een kernteam van Architectuur, Regie en Governance samen te brengen, ontstond één gezamenlijke beweging. We bepaalden het gedeelde doel, maakten inzichtelijk wat nodig was om daar te komen en kozen een klein aantal leidende indicatoren die richting gaven.
Daarna spraken we een stevig ritme af voor het monitoren van voortgang, het oplossen van bottlenecks en het behouden van focus. In een tweewekelijkse cyclus werd duidelijk wat werkte, wat bijgestuurd moest worden en wat naar een volgende periode verschoof.
Het effect was direct zichtbaar. De organisatie bewoog van drukte managen naar gericht werken. Van versnippering naar samenhang. Van reactief naar proactief.
De verandering kwam in beweging én werd behapbaar. Prioriteiten bleven consistent. Beslissingen kregen urgentie én helderheid.
Wanneer het ritme staat, komt veranderkracht vrij: energie, focus, verbinding en merkbare voortgang.
In plaats van complexe spreadsheets, uitgebreide roadmaps en lange projectenlijsten ontstaat een eenvoudig, herhaalbaar werkpatroon dat overeind blijft, zelfs wanneer de omgeving turbulent wordt.
Strategie naar executie wordt dan geen eenmalige exercitie, maar een manier van werken die structureel beweging brengt.
De taak van IT-management is daarmee niet alleen technisch-inhoudelijk, maar vooral een leiderschapsvraag. Niet in de zin van: ben ik een goede manager? Maar eerder: zijn wij als leiders in staat om richting te geven én die richting daadwerkelijk door de organisatie heen te laten lopen?
Of zoals een manager het eens treffend verwoordde:
“Als alle neuzen dezelfde kant op staan, op welke momenten kijken we elkaar dan weer aan om te zien of we nog steeds de goede kant op bewegen?”
Door ritme te organiseren houd je strategie levend. Je voorkomt dat ambities verdrinken in dagelijkse hectiek. Je creëert rust, richting en duurzame uitvoeringskracht.
En misschien wel het belangrijkste: je bouwt aan een organisatie die continu transformeert in plaats van af en toe.